Ορη Σφακιών, τ’ όνειρο του πολεμιστή

«Και πολεμούν στα σύννεφα»…

Ετσι λέει το τραγούδι των Δροσουλιτών, αυτών των ξωτικών του πολέμου και της επικράτειας των Σφακιών που εμφανίζονται κάθε τέλη Μάη αρχές Ιούνη πάνω από το Φραγκοκάστελο την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος, και μετά χάνονται στα σύννεφα πάνω από Λιβυκό πέλαγος. Ομως οι σκοτωμένοι στρατιώτες του Χατζημιχάλη Νταλιάνη – που χαλάστηκαν εδώ ένα γυρό από το κάστρο σε μια φονική συμπλοκή με τους Τούρκους το 1828 – είναι ζωντανοί ολοχρονίς, τα πνεύματα της χώρας των Σφακιών,  να πολεμούν στα σύννεφα, ειδικά αυτή την εποχή, χειμώνα καιρό, που κατεβαίνουν και τυλίγουν το οροπέδιο του Ακύφου και τα αρματωμένα ξωτικά κάνουν παρέα με τους χρυσαετούς, χωσμένα από τα αδιάκριτα βλέμματα του πλήθους των θερινών τουριστών. Αφετηρία αυτής της διαδρομής στο πνεύμα της Κρήτης είναι η ήμερη, και διαχρονική, Αργυρούπολη, η ξακουστή αρχαία Λάππα, ειδυλλιακός τόπος άσκησης της ψυχής να δεχθεί το άγριο μήνυμα των ορέων και των φαραγγιών της «σκληρής», Μακαρίας, Κρήτης. Το όνειρο του πολεμιστή, το πάντα επίκαιρο πνεύμα του πολεμιστή. «Στ’ άγρια τα κάστρα πολεμάω / κι έτσι τους χρόνους μου μετρώ». «Γεια σας παρέα» που λέει ο Γιάννης Χαρούλης, τι καλύτερη αρχή για μια καινούργια χρονιά…

 

Στα «Ταξίδια» του «Βήματος» της Πρωτοχρονιάς: Ολα εδώ είναι μάχιμα και  τραγουδούν. Τα νερά στις Πηγές της Αργυρούπολης, τα ερείπια της αρχαίας Λάππας, το άγαλμα της Αφροδίτης,  η Παναγία των Μυριοκεφάλων, τα βουνά του Καλλικράτη, το οροπέδιο του Ασκύφου, το φαράγγι του Ιμπρου, η Χώρα Σφακίων, το Φραγκοκάστελο, οι Δροσουλίτες…